Bettie Serveert bestaat al sinds 1986, die Superchunk, Pearl Jam en Belly hebben en de basis vormen voor grotere (maar minder getalenteerde) bands zoals Garbage. Hun release van 2010, “Pharmacy of Love”, is een bewijs van waarom deze band beter is dan alle andere bands die klinken zoals zij. Het is het talent, dom. Hun liedjes zijn strak en hun muzikaliteit is top. Het drummen op ‘Love Lee’ bijvoorbeeld, is meedogenloos vrolijk, terwijl de hakgitaar en baslijn in golven doorkomen, waardoor het hart race en het hoofd Bob en Weave maakt. En dan zijn er natuurlijk de zang van Carol Van Dyk. Van Dyk heeft altijd een solide bereik gehad, maar ze is niet gevoelig voor acrobatiek. Dat hoort bij wat deze band minder ‘pop’ maakte dan de Soundalikes van Shirley Manson – Van Dyke is stabiel en zelfs het nummer niet alleen op het refrein verkopen.
Het is verbazingwekkend dat de band na al die jaren nog steeds in brand staat. Het geluid is een beetje gedateerd, zeker, omdat niemand meer zo muziek maakt. Maar als je je chick groove uit de jaren 90 kunt krijgen, is dit album een schat.
Semafoor
Weigeren alle video:
